அவர்களும் என்ன செய்யிறது என்று தெரியாம நல்லா முழிச்சு கொண்டு நிண்டார்கள். நாங்கள் கம்பஸ், பொலிஸ் ரிப்போட் தேவையில்லை கம்பஸ் IC மட்டும் காணும் எண்டு மொறட்டுவ பொலிஸ் சொன்னதாக ஒரு பிட்டையும் போட்டு பாத்தோம். பயனில்லை. "நீங்க எங்களுக்கு டிமிக்கி கொடுத்துவிட்டு இந்த பக்கத்தால தப்பி ஓடதானே இதால வந்தனிங்க?" எண்டு கேட்டான். "கிளாஸ் நேரம் போட்டுது அதுதான்" என்று உண்மையை கூட சொல்லி கெஞ்சி பார்த்தோம். அவன் விடுவதாக இல்லை.

தான் Promotion வாங்குவதுக்காக எங்களை தனது மேலதிகாரியிடம் கொண்டு சென்றான். "தப்பி போக பிளான் பண்ணினவை" தான் பிடிச்சிட்டதாக பெருமையாக தனது புகழ் பாடினான் அவன். தெரிஞ்ச சிங்களம் ஆங்கிலம் எண்டு எல்லாத்தயும் போட்டு கதைத்து பாத்தோம். என்னுடன் பிடிபட்ட கனிஸ்ட மாணவர்கள் கம்பஸ் விடுதிகளில்தான் இருப்பதாக கூறியும் பயனில்லை. அவர்களுக்கு அடுத்தநாள் இறுதி ஆண்டு பரீட்சை இருந்தது. செண்டிமண்ட் Touchகளுக்காக அதையும் கூறிப்பார்த்தும் எள்ளளவுக்கும் பிரயோசனம் இல்லை. 10 நிமிடத்திற்கு மேல் நடந்த பேச்சுவார்த்தையில் துளியும் முன்னேற்றம் இல்லை. போலிஸ் ரிப்போட் கட்டாயம் வேணும் இல்லாட்டி கல்கிஸை பொலிஸ் ஸ்டேசனுக்கு தான் போக வேண்டும் என்று கூறினார் அந்தஅதிகாரி. அதால போய் வருற ஆக்களெல்லாம் எங்களை ஒரு பயங்கரவாதிகளை பாப்பதுபோல் பார்த்தனர். நிலமை கட்டுக்கடங்காமல் போய் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்தோம். ‌

அடுத்த கணம் உயரதிகாரியின் பணிப்பின் பேரில் ‌ஹையஸ் வானில் கல்கிஸை பொலிஸ் நிலையத்திற்கு பக் செய்யப்பட்டோம். கொழும்புக்கு வந்ததிற்கு முதன்முதலில் ஹையஸ் வான் பயணம் அது! பாதுகாப்பிற்கு மத்தியில். வழமையாக பஸ்ஸிலேயே பயணம் செய்து அலுத்துப்போன எனக்கு அந்த பயணம் ஒரு வித்தியாசமாக இருந்தது. பிடிபட்டிட்டம் எப்பிடியும் வெளியே வர ஒரு நாளாவது எடுக்கும் என அனுபவசாலிகளிடமிருந்து அறிந்து கொண்டிருந்தேன். அன்று அப்பாவும் அம்மாவும் யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து கொழும்பிற்கு வர முதலிலேயே முடிவு செய்யப்பட்டிருந்தது. எப்பிடியும் அவை வந்து எடுத்து விடுவினம் எண்ட நம்பிக்கை இருந்தது. வானில் எங்களோட வந்த பொலிஸ் சற்று நல்லவர். அவரிடம் எமது பிரச்சினைகளை சொல்லி எங்களை விரைவாக விடுவிக்க நடவடிக்கை எடுக்குமாறு கோரினோம். கனிஷ்ட மாணவர்கள் தங்களது விடுதி வோடனிடமும் தொலைபேசி மூலம் தொடர்பு கொண்டு எங்களை வந்து விடுவித்துவிடுமாறு கூறினார்கள்.

‌‌அதற்கிடையில் கிடைத்த நேரத்தில் போனை போட்டு பிடிபட்ட விசயத்தை நண்பர்களுக்கும் அண்ணனுக்கும் அறிவித்து விட்டேன். வகுப்புக்கு போய்க்கொண்டிருந்த அண்ணனும் பொலிஸ் நிலையத்தை நோக்கி விரைந்து கொண்டிருந்தார். பொலிஸ் நிலையத்திற்கு உள்ளே எங்களை அழைத்து சென்று தனித்தனியே விசாரிக்க ஆரம்பித்தனர். தொலைபேசி ‌இலக்கங்களையும் தங்குமிட மற்றும் இதர விபரங்களையும் குறித்துக்கொண்டனர். அன்று பல இடங்களிலிருந்தம் எங்களைபோல பிடிபட்டவர்களால் கல்கிஸை பொலிஸ் நிலையம் நிரம்பியிருந்தது. தொடர்ச்சியாக நாளை இறுதியாண்டு பரீட்சை என மற்றவர்கள் வற்புறுத்தியமையினாலோ என்னவோ சற்றும் எதிர்பாராத வகையில் 30 நிமிடத்தின் பின் அனைவரையும் எந்த நிபந்தனையுமின்றி விடுவித்தனர். என்ன அதிசயம்! அப்பத்தான் பிடிபட்டதிலிருந்து இருந்த நடுக்கம் நின்றது.

தமிழனாக கொழும்பில இருக்கிறதுக்கு பெற வேண்டிய தகுதியை (ஒரு தரமாவது பிடிபட வேண்டும்) பெற்ற சந்தோசத்தில் பெருமிதத்துடன் பொலிஸ் நிலையத்தை விட்டு வெளியேறினேன்.