இன்று மதியம் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருக்கும் போது எனது வீட்டிலிருந்து வந்த தகவல் என்னை நிலைகுலைய செய்துவிட்டது. ”கு‌பேரன் அண்ணா May10 செத்துட்டாராம்” என்பதுதான் அது. இன்று June11. ஒரு மாதத்திற்கு பின்பு தகவல் கிடைத்துள்ளது.


எனக்கு சின்னனிலிருந்தே அவரை எனக்கு தெரியும். என்னைவிட 5 வயது மூத்தவா். எங்கள் வீட்டிற்கு மிகவும் அருகில்தான் அவா்களின் வீடும் இருந்தது. துடிப்பான திறமையான இளைஞன் அவா். Cricket, Carom, Cards விளையாட்டுக்களை நான் அறிந்ததே அவரிடமிருந்துதான். யாழ்ப்பாணம் Stanely College ன் Cricket, Football அணியில் இடம்பிடித்த வீரா். அந்தக்காலத்திலேயே அவருக்கு TV, Radio படங்கள் போன்றவற்றில்‌ அதீத ஈடுபாடு இருந்தது. வீட்டில் எதாவது படம் போடப்போகின்றோம் என்றாலோ, TV Radio ல் எதாவது பிழை என்றாலோ கூட அவரைக்கேட்டுதான் எதாவது செய்வோம்.

A/L ல் வா்த்தகதுறையில் கற்ற இவா் சிறப்பாக பரீட்சையில் சித்திஅடைந்து கிளிநொச்சியில் வேலைகிடைத்து சமாதான காலத்தில் அங்கே சென்றார். அவரது மூத்த அண்ணா அங்கேயே திருமணம் முடித்து இருந்தார்.

அவரை பற்றிய தகவல்கள் யுத்தம் மூர்க்கமான பின் அறிய முடியாமல் இருந்தது. இன்றுதான் வந்தது அந்த கொடிய செய்தியுடன். ஒரு நேர கஞ்சிக்காக lineல் அவர் நின்றபோது வீழ்ந்து வெடித்த ஷெல்லினால் அவரது உயிர் காவுகொள்ளப்பட்டதாம். இன்னும் அவரின் அண்ணனை பற்றிய சரியான தகவல்கள் இல்லை.


அவரும் நாங்களும் சோ்ந்து வீட்டின் முன் உள்ள வீதியில் விளையாடிய அந்த கணங்கள், இன்னும் கண் முன்னே!!!!
என்ன செய்வது கத்தி அழத்தான் உங்களுக்காக எங்களால் செய்ய முடியும் அண்ணா. உங்கள் அத்மா சாந்தியடையட்டும்.

இதை ஒத்த 20 000 ற்கு மேற்பட்ட சோகசுமைகளுடன் இருக்கிறது வன்னி மண். மக்களே அற்ப சொற்ப சுகங்களுடன் தயவுசெய்து பழசை ஒருபோதும் மறந்து விடாதீர்கள்.